کتاب کلاه پوستی‌ها

اول که اسم کتاب را دیدم فکر هر چیزی را می‌کردم جز چیزی که خواندم 

«کلاه پوستی‌ها» اسم کتابی هست که به تازگی خونده‌ام 

ادبیات و نگارش کتاب جوری بود که هر چه بیشتر می‌خواندم بیشتر جذبش می‌شدم، روان بود و راحت‌الحقوم... برای فهمیدنش نیازی نبود هر جمله را دوباره و سه‌باره بخوانم.

شاید بشود با اطمینان گفت این کتاب رگه‌هایی از زندگی هر یک از ماست. زمانی که مرز بین تخیل و واقعیت را گم می‌کند، زمانی که برای فرار از فکر کردن فقط می‌دود و یا زمانی که دچار احساسات کاملاً متناقض می‌شود .

داستان جایی شروع می‌شود که شخصیت اصلی در تانک نشسته و باید تصمیم بگیرد و بین ارتش و مردم یکی را انتخاب کند.

به گذشته‌اش فکر می‌کند، با پدر نااهل و نامادری‌اش در آذرشهر زندگی می‌کرد، نامادری که شاید ارتباط صمیمانه‌ای با هم نداشتند ولی دوست داشتن و احترام خیلی هم ربطی به ارتباط صمیمانه ندارد.

بیشتر اتفاقات این کتاب در دهه 40 اتفاق می‌افتد، زمانی که در آذرشهر کارخانه مشروب سازی تاسیس می‌شود و سید مدنی آن‌را پلمپ می‌کند، و شخصیت اصلی داستان کاملاً ناخواسته و ناآگاه درگیر سیاست می‌شود و بدون آن‌که بداند دقیقاً چه کاری می‌کند جاسوس می‌شود، سردرگمی و گیجی او کاملاً مشهود است، اول جاسوس است و بعد در حوزه تحصیل می‌کند، می‌خواهد طلبه شود ولی سر از ارتش در می‌آورد، ولی درآخر تصمیمش را می‌گیرد، آن‌موقع که در تانک نشسته و باید تصمیم بگیرد و بین ارتش و مردم یکی را انتخاب کند.

و اما ماجرای کلاه پوستی‌ها و اسم کتاب این است که در آن زمان مردم میبایست کلاه‌پهلوی بر سر می‌گذاشتند و مردم در حمایت از سیدمدنی و مخالفت با شاهِ پهلوی کلاه‌پوستی می‌پوشند.

کلاه پوستی‌ها، نوشتهٔ سید میثم موسویان، انتشارات صاد

دستتو از تو جیبت درآر

همه چیز قابل دسترسه 

فقط کافیه دستمو دراز کنیم 

گاهی وقتا می خوایم همونجور که دستمون تو جیبمونه به خواسته مون برسیم

خواهرم ، برادرم ، دستتو از تو جیبت درآر.

♥خوشی‌های 100کلمه‌ای

خیلی پیش میاد که به دلخوشی‌هام فکر کنم و همیشه هم به لیستم اضافه میشه ... دلخوشی‌های ریز و درشتی که جهانمو می‌سازن ... خوشی‌ِ بزرگ من خداست و بعد از اون خانواده‌م

ولی  قصد دارم از اون دل‌خوشی های کوچیکی بگم که دنیامو پرانرژی می‌کنن 

از عروسکام می‌گم که هر وقت میبینمشون یه دختربچه میشم و باهاشون حرف می‌زنم و ناز و نوازششون می‌کنم و بهم شور و شوق میدن

از مداد رنگیام که رنگی رنگی بودنشون بهم نشاط میده و دنیامو رتگی می‌کنن

دفتر شعرم که پره از عاشقانه‌هایی که از درون خودم اومدن بیرون و این یعنی من احساس دارم

از لیست کتابایی که خوندم و یه دنیای جدید رو تجربه کردم و کتابایی که نخوندم و این یعنی هنوز کشف نشده‌های زیادی دارم

از حس و لذتم وقتی خودکار و کاغذ می‌بینم و حسی که بهم تزریق میشه

و خوشی همین لحظه که می‌بینم نوشته‌م از صد کلمه بیشتر شده و من هنوز کلی نانوشته دارم

 

 + دل‌خوشی‌ها کم نیست جور دیگر باید دید

به همین راحتی میشه تغییر داد 

+ ممنونم از نویسنده‌ عزیز وبلاگ در انتظار اتفاقات خوب که منو به این چالش دعوت کرد و همینطور رادیوبلاگی ها که این خوشی رو راه انداختن

+ من هم دعوت می کنم از مهناز  و  آقا پوریا و برکه ملاحت